POZOSTAŁE APARATY

Aparaty wyjmowane

Aparaty wyjmowane stosuje się u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu. Niektóre wady zgryzu lepiej leczyć już u małych dzieci, aby nie doszło do nasilenia nieprawidłowości, inne nieco później, kiedy możemy liczyć na lepszą współpracę ze strony młodego pacjenta. Leczene wczesne (w wieku od 5-10 lat) ma za zadanie niedopuszczenie do pogłębienia wady zgryzu i często zapobiega problemom w przyszłości, które wymagałyby skomplikowanego i długotrwałego leczenia. W naszej klinice staramy się zoptymalizować czas leczenia, aby uzyskać jak najlepsze i trwałe wyniki.

Stałe aparaty grubołukowe

Aparaty grubołukowe montowane są wewnątrz jamy ustnej najczęściej na podniebieniu, rzadziej od strony językowej zębów dolnych. Wykonane są z grubego drutu i przymocowane do pierścieni założonych na pierwsze trzonowce. Może to być łuk podniebienny, Quadhelix, bihelix, hyrax, aparat Nance’a. Używane są do korekty lub utrzymania pozycji szóstek, a także poszerzenia łuku zębowego lub podstawy szczęki.

Aparaty zewnątrzustne Headger

Headger to aparat stosowany do modyfikacji wzrostu twarzy i jest wybitnie skuteczny w leczeniu tyłozgryzów współistniejących z wystawaniem górnych zębów i szczęki oraz zgryzów otwartych. Aparat składa się z metalowego łuku twarzowego, który wprowadza sie do specjalnie do tego przeznaczonych rurek w aparacie wewnątrzustnym oraz czapki z taśm parcianych lub opaski karkowej, które łączy się z łukiem twarzowym przy pomocy elastycznych naciągów. Stosuje się trzy rodzaje wyciągów: niski czyli karkowy (low pull), wysoki czyli ciemieniowo-potyliczny (high pull) i mieszany (medium pull).

Jaki rodzaj wyciągu powinien być zastosowany lekarz określa na podstawie zdjęcia rentgenowskiego bocznego głowy, na jego podstawie określa się również ile godzin dziennie wyciąg należy nosić i ile miesięcy potrzeba do osiągnięcia korekty. Wyciąg zakłada się na 10-12 godzin czyli wieczorem i w czasie godzin nocnych, kiedy najintensywniej się rośnie. Całkowitą korektę zgryzu uzyskuje się w czasie 6-9 miesięcy, po tym okresie należy nosić wyciąg co drugi dzień dla utrwalenia efektu.

Aparat Delaira

(Maska Delaira , Maska Twarzowa, Odwrotny Headger)

Aparat Delaira jest wyciągiem zewnątrzustnym odwrotnym stosowanym do leczenia przodozgryzów powstałych na tle niedoboru wzrostu szczęki do przodu. Mechanizm działania polega na wysuwaniu szczęki i górnych zębów do przodu i dołu oraz rotowaniu żuchwy do dołu i tyłu. Do jego zastosowania konieczny jest założony na stałe aparat wewnątrzustny. Maskę przykłada się do twarzy i rozpina elastyczne wyciągi gumowe pomiędzy nią a aparatem wewnątrzustnym. Kierunek i siła ciągu jest indywidualnie dobierana przez lekarza. Maskę nosi się 12-14 godzin na dobę, sześć do dwunastu miesięcy w zależności od wskazań. Najlepszy wiek do zastosowania takiego leczenia to 7-9 rok życia. Uzyskany efekt często pozwala na uniknięcie lub zmniejszenie zakresu zabiegu operacyjnego na szczęce i żuchwie po wzroście.

Hyrax

(syn, Aparat Hassa)

Jest to aparat stały grubołukowy, służy do znacznej rozbudowy podstawy kostnej szczęki co umożliwia uzyskanie miejsca na zęby górne i poszerzenie dna nosa. Składa się ze śruby i jej ramion oraz pierścieni lub nakładek akrylowych. Dla osiągnięcia znacznego poszerzenia szczęki należy przekręcać śrubę przy pomocy specjalnego kluczyka codziennie wieczorem, począwszy od drugiego dnia po zamontowaniu prez określoną liczbę dni.

Nie jest możliwe samodzielne wyjmowanie aparatu z ust, więc konieczna jest pomoc drugiej osoby. Sposób przekręcania śruby jest zawsze dokładnie pokazany i omówiony w gabinecie. Po niedługim czasie pojawi się szpara pomiędzy jedynkami górnymi. Jest to objaw prawidłowego działania aparatu, a szpara pomiędzy jedynkami znika samoistnie po kilku tygodniach. Po uzyskaniu pożądanej szerokości szczęki śruba jest blokowana, a aparat pozostaje na zębach przez sześć miesięcy dla utrwalenia efektu.

Aparat stały podniebienny PENDULUM

Pendulum jest to aparat montowany na podniebieniu na stałe do zębów przedtrzonowych - stałe piątki i szóstki i do trzonowych - szóstki. Aparat lekko dotyka do podniebienia. Jego zadaniem jest dystalizacja - przesuwanie do tyłu zębów trzonowych (szóstki i siódemki). Leczenie Pendulum przynosi najlepsze efekty u pacjentów w okresie wzrostu, tj. 11-13 lat, ale również z powodzeniem stosowany jest u dorosłych. Okres aktywnego leczenia aparatem wynosi około 3-9 miesięcy. Po leczeniu aktywnym  jest on zdejmowany, a na jego miejsce zakładany jest aparat stabilizujący, który ma za zadanie "utrzymać" trzonowce we właściwej pozycji. Aparat stabilizujący trzonowce zakładany jest na około 3-6 miesięcy.

Podczas pierwszych dni działania aparatu możliwe jest odczuwanie lekkiego dyskomfortu, a nawet wystąpienie niewielkiego bólu, który powinien ustapić w ciągu 3-7 dni. Pendulum może początkowo powodować trudności w mówieniu i połykaniu, nieznacznie zmieniając mowę. Aby szybciej przyzwyczaić się do obecności aparatu należy głośno czytać przez okres kilku dni. W ciągu pierwszych tygodni powinno się  spożywać posiłki pokrojone na małe kawałki, unikać jedzenia spaghetti, bigosu, kiszonej kapusty, chrupiącego pieczywa i mięsa, chrupek, chipsów oraz żucia gumy.

Należy pamiętać, że dobra higiena jamy ustnej stanowi o powodzeniu leczenia. Rekomendowane jest stosowanie płynów do płukania jamy ustnej oprócz szczotki i pasty do zębów. Na języku lub czasem na podniebieniu może pojawić się odcisk aparatu, co nie jest problemem - to zniknie. Natomiast jeśli pojawi się infekcja w tej okolicy to już jest niedobry objaw. Właściwa higiena zapobiega takim sytuacjom.

Aparat Herbsta do wysuwania żuchwy

(Aparat Malu)

Aparat ortodontyczny Malu jest to modyfikacja aparatu Herbsta do leczenia tyłozgryzów. Tyłozgryz polega na cofnięciu żuchwy (dolna szczęka) do tyłu. Szczęka i siekacze górne wydają się wysunięte do przodu. Ortodontyczny aparat Herbsta i jego modyfikacja Malu są często jedynymi alternatywami dla leczenia takich wad eliminującymi konieczność usuwania zębów lub interwencji chirurgicznych. Zawiasy wysuwające żuchwę do prawidłowej pozycji, montowane na stałe (na okres 9 miesięcy) w jamie ustnej pacjenta. Stosowane najczęściej wraz z aparatem stałym.

Miniśruba ortodontyczna

(Mini implant ortodontyczny)

Mini implanty ortodontyczne to małe śrubki tytanowe umieszczane na czas leczenia między zębami, stanowią punkt zaczepienia dla wyciągów przesuwających zęby w wybranym kierunku. Zastosowanie tych implantów pozwala na precyzyjną kontrolę przesuwania zębów i zapewnia lepsze wyniki leczenia. Zabieg wszczepienia mini śrub jest wykonywany w miejscowym znieczuleniu. Podczas implantacji możliwe jest odczuwanie lekkiego nacisku. Natomiast po ustąpieniu znieczulenia ,czasem przez pierwsze 24 godziny występuje lekki dyskomfort. Leki przeciwbólowe ogólnodostępne (np. ibuprom, paracetamol) całkowicie rozwiązują ten problem.

Stripping

Stripping – zabieg polegający na zebraniu paskami ściernymi powierzchownej (0,1-0,3 mm) warstwy szkliwa na powierzchniach stycznych zęba, najczęściej przed założeniem stałego aparatu ortodontycznego i w przypadku niewielkich stłoczeń, również w celach estetycznych (dysproporcja wielkości zębów) oraz w celu profilaktyki przeciwpróchnicowej. Po zabiegu następuje remineralizacja szkliwa jonami naturalnie zawartymi w ślinie oraz poprzez zastosowanie żelu do fluoryzacji.

Aparaty retencyjne

(syn. retainer, płytka retencyjna, szyna retencyjna)

Zadaniem aparatów retencyjnych jest utrzymanie efektów leczenia osiągniętych za pomocą aparatów stałych. Po zakończeniu leczenia aktywnego (z użyciem aparatu stałego), w związku ze sprężystością tkanek, zęby zwykle mają tendencję do powrotu do ich początkowego położenia. Aby doszło do utrwalenia i utrzymania wyników leczenia, konieczne jest zastosowanie różnego rodzaju aparatów retencyjnych. O czasie i rodzaju leczenia retencyjnego zawsze decyduje lekarz, indywidualnie rozpatrując rodzaj przeprowadzonego leczenia, nasilenie wady czy wiek pacjenta. W przypadku żuchwy najczęściej stosujemy retainer czyli przyklejany do zębów od strony języka cieniutki drucik. Jest on zupełnie niewidoczny i praktycznie niewyczuwalny dla pacjenta. W łuku górnym najczęściej jest to specjalna płytka lub szyna retencyjna, także prawie niewidoczna.